ศิวกร โอ่โดเชา..ปกาเกอะญอผู้ปลูกกาแฟด้วยวิถีธรรมชาติ

อ่อที..เก่อตอที..อ่อก่อเก่อตอก่อ..คือ..กินน้ำต้องรักษาน้ำ กินแผ่นดินต้องรักษาแผ่นดิน..คำกล่าวของบรรพบุรุษปกาเกอะญอที่กล่าวไว้

คุณศิวกร โอ่เดาชา

กาแฟของเราได้จัดทำโครงการ กระปุกออมต้นเดปอ ต้นสะดือแห่งชีวิต ด้วยรายได้ส่วนหนึ่งทุกๆ 100 บาท จะหักเข้ากองทุนสนับสนุนกองทุนป่าชุมชนซึ่งใช้ในการดูแล รักษาป่า จัดทำแนวป้องกันไฟป่า ดับไฟป่า และสนับสนุนทุนให้กับครอบครัวที่คลอดบุตรใหม่แล้วนำสายสะดือเด็กทารกกลับมาผูกกับต้นไม้ประจำตัว ตามวิถีความเชื่อแบบดั้งเดิมซึ่งต้นไม้ต้นนั้นก็จะเป็นต้นไม้หวงห้ามตลอดไป เท่ากับว่าคนหนึ่งคนอย่างน้อยที่สุดก็ดูแลต้นไม้หนึ่งต้น สานสัมพันธ์กับป่าให้ยืนยาวต่อไป

หลักคิดและการใช้ชีวิต

เกษตรบนพื้นที่สูงนั้นมีลักษณะเฉพาะ ก็คืออยู่ในพื้นที่ต้นน้ำที่ระบบนิเวศน์มีความสลับซับซ้อนด้วยสภาพภูมิประเทศ ภูมิอากาศ ดิน น้ำ ป่า ลักษณะผลผลิตเชิงปริมาณ จึงอาจจะไม่เหมาะสมที่จะเป็นระบบพืชเชิงเดี่ยว ใช้สารเคมีเข้มข้น เพราะอาจส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศน์ในท้องถิ่นและระบบนิเวศน์ลุ่มน้ำ รวมไปถึงคนที่อยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำทั้งใกล้ ไกล ดังนั้นการผลิตที่เน้นคุณภาพมีลักษณะโดดเด่นเฉพาะมีคุณค่าที่ช่วยในการส่งเสริมความยั่งยืนมั่นคง

ระบบนิเวศน์ท้องถิ่นด้วยตระหนักว่ากลุ่มองค์กรของเราไม่ได้เกิดจากการต่อยอดงานหรือแตกหน่อมาจากฐานการประกอบธุรกิจแต่มาจากการผลิตเพื่อบริโภคเองเป็นหลัก เมื่อเหลือจึงนำมาจำหน่ายในการจำหน่ายต้องอาศัยการเรียนรู้ด้านการตลาดเป็นอย่างมากขณะเดียวกันจะต้องมีการสร้างมาตรฐานคุณภาพตั้งแต่ต้นทางการผลิตแปรรูปและจนนำไปสู่การตลาด จากประสบการณ์ที่เคยทำกันมานั้นทำให้เราได้เรียนรู้ว่างานของเราไม่ใช่เชิงปริมาณแต่เป็นการดำเนินการทางคุณภาพดังนั้นเราต้องสร้างคุณค่ามากกว่ามูลค่า

กาแฟของชาวปกาเกอะญอ

ความสามารถอันโดดเด่น

การขับเคลื่อนประเด็นเรื่องการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมโดยองค์กรชุมชนให้เกิดความยั่งยืน ระหว่าง คนกับป่า นั้นคือที่มาของการต่อยอดงานด้านการจัดการผลผลิตเพื่อให้เกิดการสร้างรายได้เสริมแก่ชุมชน หรือสามารถตอบโจทย์การปรับตัวเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงด้านสังคมและเศรษฐกิจ เพื่อเพิ่มช่องทางของกิจกรรมที่ดำเนินการในด้านสังคมเพียงอย่างเดียว เป็นแนวคิดหลักในการดำเนินการมาตั้งแต่ต้น ดังนั้นในระหว่างการทำกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจจึงเป็นช่องทางเสริมที่รายได้หรือผลจากการประกอบการจะต้องถูกนำไปสมทบให้กองทุนป่าชุมชนในทุกกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจ

ภาระหน้าทีของเกษตรในมิติของผมนั้นคือ เกษตรรายย่อยที่ทำการเกษตรโดยคำนึงถึงความมั่นคงยั่งยืนทางอาหารและระบบนิเวศน์ ดิน น้ำ ป่า สรรพชีวิต เช่น รูปแบบเกษตรธรรมชาติ วนเกษตร เกษตรอินทรีย์ เกษตรภูมิปัญญาท้องถิ่น ทำการเกษตรที่ผลิตเพื่อบริโภคในครอบครัว ชุมชนท้องถิ่น เมื่อมีเหลือมากพอก็นำไปขาย โดยไม่มุ่งเน้นหารายได้เป็นหลัก จึงจะเป็นทางออกของการทำเกษตรของคนรุ่นใหม่ที่จะทำให้คนผลิต คนบริโภคมีความสุข ความสงบ ความสันติระหว่างคนกับธรรมชาติอย่างแท้จริง